Kaštel Schulhoff je vojvođanski dvorac koji se nalazi na 400 metara od reke Tise sa leve strane ulaska u mesto Padej gledajući iz pravca Ade i Mola, kada se pređe novi most koji je otvoren 2010.godine i zamenio je skelu koja je tu bila dva veka i prevozila ljude, stoku i vozila sa jedne strane Tise na drugu. Kaštel je sagrađen pred kraj 19.veka, tačnije 1896.godine od porodice Šulhof (Schulhoff), odnosno od Lajoša Šulhofa (Lajos Schulhoff rođ. 30.oktobra 1876.godine u Subotici, tadašnja Ugarska), bogatog vlastelina jevrejskog porekla. Burna svetska istorija 20-tog veka ostavila je traga i na ovaj Kaštel. Građen je i sagrađen na sredini “belle epoque”, konvencionalno se smatra da je “lepa era” počela 1871.godine a završila se sa početkom prvog svetskog rata. Period mira, optimizma i prosperiteta u Evropi, dotakao je naravno i rubove velike imperije Austrougarske i došao je do severnog Banata u malo i tiho mesto Padej, gde je iz Subotice stigao Lajoš Šulhof, odlučan da kupi zemlju, da sagradi sebi dvorac, kao letnjikovac i da se bavi vinogradstvom. Bile su to godine, sa početka 20-tog veka, koje su za aristokratiju, visoki građanski stalež, umetnike, naučnike bile godine optimizma, duhovnog i naučnog poleta, prosperiteta. Nebo više nije bila granica. Bile su to godine koje su vodile u najkrvaviji vek u istoriji čoveka, ali koji se tada nije naslućivao, a posebno se nije naslućivao u malom mestu Padej, skoro pa na ivici Autrougarske imperije. U isto vreme kada je Kaštel završen u Beču Gustav Klimt postaje predsednik i glavni osnivač “Bečke secesije”, koju je on sa 19 bečkih umetnika osnovao kao udruženje. Lajoš Šulhof u to vreme nije znao da neki tamo daleki bečki umetnici prave novi pravac u umetnosti koji će prerasti u Art Nuvoa, pa je svoj dvorac gradio u klasicističkom stilu. Ali kao što je Bečka secesija donela svetlost u relativno mračni, zapušten, tradicionalan umetnički život Beča i vratila Beč na mapu Evrope u očima umetnika, tako je i Kaštel doneo svetlost u malo i tiho mesto Padej na severu Banata i započeo takmičenje sa Čokom i braćom Lederer, koji su bili poznati u širim evropskim krugovima, ako ne po svojim apetitima prilikom kupovina velikih slikarskih dela od Rembranta do Monea, onda po svom čuvenom vinu koji su izvozili širom Ugarske i Francuske. Grofovi Artur i Karolj Lederer, koji su boravili u svom dvorcu u Čoki, imali su jedan od najvećih podruma vina tog vremena, a koji je i dan danas u odličnom stanju i u vlasništvu je “Vinarije Čoka”.

Kaštel Schulhoff je vojvođanski dvorac koji se nalazi na 400 metara od reke Tise sa leve strane ulaska u mesto Padej gledajući iz pravca Ade i Mola, kada se pređe novi most koji je otvoren 2010.godine i zamenio je skelu koja je tu bila dva veka i prevozila ljude, stoku i vozila sa jedne strane Tise na drugu. Kaštel je sagrađen pred kraj 19.veka, tačnije 1896.godine od porodice Šulhof (Schulhoff), odnosno od Lajoša Šulhofa (Lajos Schulhoff rođ. 30.oktobra 1876.godine u Subotici, tadašnja Ugarska), bogatog vlastelina jevrejskog porekla. Burna svetska istorija 20-tog veka ostavila je traga i na ovaj Kaštel. Građen je i sagrađen na sredini “belle epoque”, konvencionalno se smatra da je “lepa era” počela 1871.godine a završila se sa početkom prvog svetskog rata. Period mira, optimizma i prosperiteta u Evropi, dotakao je naravno i rubove velike imperije Austrougarske i došao je do severnog Banata u malo i tiho mesto Padej, gde je iz Subotice stigao Lajoš Šulhof, odlučan da kupi zemlju, da sagradi sebi dvorac, kao letnjikovac i da se bavi vinogradstvom. Bile su to godine, sa početka 20-tog veka, koje su za aristokratiju, visoki građanski stalež, umetnike, naučnike bile godine optimizma, duhovnog i naučnog poleta, prosperiteta. Nebo više nije bila granica. Bile su to godine koje su vodile u najkrvaviji vek u istoriji čoveka, ali koji se tada nije naslućivao, a posebno se nije naslućivao u malom mestu Padej, skoro pa na ivici Autrougarske imperije. U isto vreme kada je Kaštel završen u Beču Gustav Klimt postaje predsednik i glavni osnivač “Bečke secesije”, koju je on sa 19 bečkih umetnika osnovao kao udruženje. Lajoš Šulhof u to vreme nije znao da neki tamo daleki bečki umetnici prave novi pravac u umetnosti koji će prerasti u Art Nuvoa, pa je svoj dvorac gradio u klasicističkom stilu. Ali kao što je Bečka secesija donela svetlost u relativno mračni, zapušten, tradicionalan umetnički život Beča i vratila Beč na mapu Evrope u očima umetnika, tako je i Kaštel doneo svetlost u malo i tiho mesto Padej na severu Banata i započeo takmičenje sa Čokom i braćom Lederer, koji su bili poznati u širim evropskim krugovima, ako ne po svojim apetitima prilikom kupovina velikih slikarskih dela od Rembranta do Monea, onda po svom čuvenom vinu koji su izvozili širom Ugarske i Francuske. Grofovi Artur i Karolj Lederer, koji su boravili u svom dvorcu u Čoki, imali su jedan od najvećih podruma vina tog vremena, a koji je i dan danas u odličnom stanju i u vlasništvu je “Vinarije Čoka”.